In Indonesië ligt de huid dun. Een simpele, logische vraag – “Wie belt er vanaf dit onbekende nummer?” – kan al genoeg zijn om iemand boos te maken. In plaats van gewoon duidelijk te zeggen van welke instantie ze zijn, wordt er gezwegen of beledigd gereageerd.
Nog een voorbeeld: je meldt een lekkage. De verhuurder stuurt iemand langs, maar zonder afspraak. Gewoon rond 8 uur ’s ochtends, want dat is zogenaamd normaal. Zeg je netjes dat je niet altijd thuis bent en liever een tijd afspreekt, dan is dat ineens een belediging. Gevolg? Ze komen helemaal niet meer opdagen.
Dit is geen praktisch gedrag, dit is pure onlogica. Alles draait om gezichtsverlies. Elk klein beetje kritiek – hoe terecht of netjes ook verwoord – wordt gezien als een aanval op de eer. Duidelijkheid en efficiëntie moeten wijken voor een overdreven trots en gekrenkte gevoelens.
Het resultaat? Misverstanden, stilstand en een cultuur waarin men liever beledigd wegloopt dan problemen oplost.
👉 Kritiek is geen aanval, het is gezond verstand. Maar zolang men dat niet inziet, blijft logica in Indonesië vaak het eerste slachtoffer.
